O core

Ce ponne ‘arrubbà nu sorriso,
‘e che fa,
tant si vulimme
prima ‘o poi cio turnamme ‘a piglià,
ce ponne ‘arrubbà ‘o core
ma sule nuie
‘o putimme ‘accuntentà
se ‘o stamme a sentì.
Ce ponne ‘arrubbà quello che vonne
ma ‘o pensiero no,
chille maie nisciune so po piglià,
no… nisciune cio po maie arrubbà.

‘A vita è bella
nisciune ce po levà 
‘a voglia ‘e ce scetà ‘a matina,
‘e sentì ‘o vient che te vase ‘a faccia
‘e ‘o sole che t’accarezza l’uocchie.
Ce ponne ‘arrubbà nu sorriso,
ma ‘o core sempe chill rimane
‘a gioia ‘e nata cosa,
è chella cosa che te torce ‘o core ‘e cuntentezza…
p’essere felice nun ce vo nisciuna sisale
uno è cuntent ‘e basta… 
è cuntent ‘e chesta vita accussì comm’è.

“Ce ponne arrubbà quello che vonne
ma ‘o pensiero no… 
E saie perché? 
Perché ‘o core semp chill rimane!
data autore commento (si può commentare solo se si è loggati)