'U primu amuri

‘U primu amuri, nasci accussì, pi casu:
‘Na taliata, ‘na risata, ‘n’ appuntamentu...
Farfalli ‘nto stomicu, russuri ‘nta facci e ‘nfini, in dui.
Com’ è bellu, ‘u primu amuri, nun si scorda mai.
Manu ‘nta manu, occhi ‘nta l’ occhi, schiatu cu schiatu.
Tuttu ‘nu prisenti pi godiri, forsi tuttu ‘u futuru.

L’ amuri è ‘nu sintimentu duci, ma puru amaru,
ti duna ‘a gioia, e ti metti ‘na trappula.
Ma ‘a cosa bedda, di l’amuri, chi arricria da giuvini 
e cunforta da vecchi, puru s’ ‘i brazza ora vacanti sunnu, 
ci fu ‘u tempu ‘n cui abbrazzavunu ‘u munnu.

Amuri, eternu 'mpressu c' 'u stampu 'nfucatu,
cusutu 'nta peddi, chi pi sempri,
cunserva 'u sciauru di l'amatu.
data autore commento (si può commentare solo se si è loggati)